Sól, sól skín á mig

Já, það er kalt og svolítill vindur. En það er sól og mikið svakalega sem það er gott.

Ég hef verið mjög dugleg að fara í göngutúra með vagninn alveg síðan Ingibjörg var 6 vikna. Þeir eru að vísu ekkert alltaf neitt svakalega langir hjá mér, enda veðrið í vetur ekki búið að vera neitt sérstaklega gott. Það gerir alveg rosalega mikið fyrir mig að fara smá út og fá ferskt loft, þó það séu ekki nema 20 mínútur.

Í dag ákvað ég að fara aðeins út með litlu bínuna. Leyfa henni að sitja í vagninum eins og alvöru "stóru barni".

Hún fílaði það í tætlur!

Svo var aðeins farið að skríða um í grasinu - maður verður nú að fá að kynnast þessu öllu saman einhvertímann.

Ég hlakka mikið til að geta leikið með þessari á pallinum okkar í sumar. Það er eins gott að fara að byrja á honum, því fyrr því betra:)

Snickershrákaka - einföld og góð

Þegar ég var stelpa ætlaði ég mér að vera jafn góður gestgjafi og Dóra á Felli þegar ég yrði orðin stór. Ég held að öll börn Tálknafjarðar hafa elskað að fara í heimsókn á Felli því kræsingarnar sem voru á boðstólnum virtust oft endalausar. Rabbabaradjús, nýbakaðar kökur, karfa full af allskonar kexum - namm!

Mér finnst mjög gaman að geta boðið upp á e-ð þegar fólk kemur til mín. Þegar ég versla í matinn gríp ég oftast e-ð með mér til að eiga hér heima. En mig langar að deila einni köku sem ég á oft til í frystinum, svo auðvelt að grípa í hana. Kakan er mjög einföld, ég á oftast allt til í hana og svo finnst mér hún alveg sjúklega góð.

Ég henti fyrst í þessa köku þegar ég var fyrir vestan og mömmu langaði í e-ð gott sem væri samt ekki stútfullt af sykri og smjörlíki. Aldrei bjóst ég nú við því að fara að deila ást minni af hráköku við annað fólk - en batnandi fólki er víst best að lifa.

Uppskriftina fann ég hérna en breytti henni smá því mér fannst vera alltof yfirgnæfandi hnetusmjörsbragð af þessari. Ég geri hana svona:

Fyrst er gott að byrja á því að leggja það sem á að fara í bleyti smá áður. 

Botn:

1 bolli möndlur og sesamfræ (legg það í bleyti - finnst það betra)
1 bolli kókosmjöl
1 bolli döðlur

Allt sett í matvinnsluvél eða töfrasprota (A.T.H. - Ég mæli mikið með því að skera döðlurnar fyrst ef þið notið töfrasprota. Ég hef nú þegar eyðilagt 2 stykki takk fyrir. Vel gert Sigríður Etna!). Þessu er svo þjappað í botninn

Miðjan:

1/4 bolli kaldpressuð kókosolía með bragði
1/4 bolli agave sýróp (hef líka notað blómahunang og akasíuhungang, allt saman gott)
1/2 bolli hnetusmjör
1 bolli kasjúhnetur (legg það líka í bleyti)

Ég vil samt vara ykkur við því að sleikja ekki sleifina á þessu deigi, það er rugl gott og maður endar á að borða helminginn (að minnsta kosti þeir sem hafa ekki mikinn viljastyrk!) Einnig mæli ég með því að nota plastsleikju við að dreifa þessu deigi því það er stundum svolítið erfitt og botninn vill "rifna upp".

Ofaná: Set ég brætt suðursúkkulaði. Mér finnst dekkra súkkulaði en það ekki gott, en auðvitað getur fólk gert það sem þeim þykir best:) Mamma mín kenndi mér að setja alltaf smá dropa af olíu eða smjöri ofaní brætt súkkulaði. Hún segir að það sé auðveldara að vinna með það þá - og ekki lýgur mamma mín!

Kakan er svo sett í frysti. Ég vil samt vara fólk við að fyrsta sneiðin sem ég sker alltaf af kökunni fer alltaf í eitthvað allsherjar fo**. En hinar sneiðarnar verða svo fallegar.

Raunveruleikinn - ..og að skammast sín ekki fyrir hann

Ég ætlaði mér svoleiðis að rúlla hingað inn sjóðandi heitum bloggum. Um mat, hitt, þetta, um nákvæmlega ekkert sem skiptir máli svo sem. En svo bara breyttist allt svo fljótt eitthvað - það gerist víst stundum þannig.

Ég man daginn sem Ingibjörg Etna varð 6 vikna, fhúhh mér fannst ég vera sloppin. Ég hafði einhverstaðar lesið að við 6 vikna aldur barns eru flest allir hormónar farnir úr líkama móður og því minni líkur á fæðingarþunglyndi. Þó að mér fannst hlutirnir alveg erfiðir þarna, þá var ég svo fegin og leið svo vel. Ég var svo hryllilega meðvituð um þennan "kvilla" eftir fæðingu barns þegar ég var ólétt. Ég þekki sjálfa mig mjög vel og veit hvað ég þarf að gera til að líða vel. Svefn, hreyfing, hæfilegt magn af súkkulaði og ávöxtum í bland. Allt gert til að fúnkera sæmilega - algjör rútínukona.

Dóttir mín gerir aldrei neitt sem maður heldur að hún muni gera - það sem maður ætlast til að "eigi" að gerast. Hún byrjaði á því sem 20 vikna fóstur og ætli það breytist nokkuð í bráð. Hún er mjög ákveðin lítil dama og veit hvað hún vill. Algjör félagsvera og sjúklega forvitin. Yndisleg. Það er ótrúlegt hvað barn breytir ölluuuuuu - og stundum er það svo ótrúlega erfitt.

Einn daginn ákvað sú stutta að fara í brjóstaverkfall. Mjög sjaldgjæft en já það er til. Þá er talið að börnin finni til og þetta sé þeirra leið til að sýna það, með því að hætta að næra sig. Ég reyndi allt, brjóst, pelar, hossa, labba, sprauta, gefa henni sofandi, í öllum stellingum. Ég gjörsamlega tættist. Mér fannst ég vera alein og að heimurinn væri á móti mér. Sambandið hjá okkur Etnunum var ekki gott og ég flúði alla leið á Tálknafjörð til mömmu. Reyndi að fá einhverja hjálp með þetta allt saman, smá knús og klapp á bakið. Löng saga stutt, eftir tvær vikur var verkfallið búið.

Þó að verkfallið hafi klárast þá tók samt endalaus barátta við. Það er rosalega kjánalegt að þurfa að berjast við barnið sitt til að það vilji nærast. Kjánalegt að þurfa að hossa sér á bolta eða þurfa að labba með það um gólf og syngja hástöfum til þess að það vilji drekka. Ég skammaðist mín til tunglsins (og meira segja alla leiðina til baka líka) og vildi ekki fá neinn í heimsókn til mín eða fara neitt. Það er svo ömurlegt þegar barnið manns þyngist ekki og þurfa að fara í auka vigtanir til að fylgjast með öllu.

Þessi barátta fór út í bilaðslega sjúkan kvíða hjá mér. Ég hef alltaf verið þessi stressaða týpa, en guð minn góður, kvíðinn var óyfirstíganlegur. Mér fór að kvíða fyrir öllu, ég var reið út í allt, mér fannst ég ömurleg mamma og var alveg handviss um að dóttir mín hataði mig. Ég lagði mig 200% fram en allt sem ég gerði virtist einhvernveginn vera alveg kolvitlaust og ekki það sem dóttir mín vildi. Ég grét og grátbað Ingólf um að fara ekki í vinnuna, því mér fannst ég svo alein og að ég gæti bara ekki meira.

Það er nefnilega svo ótrúlegt hvernig það fer allt í einhverja hringavitleysu. Það byrjar eitthvað vandarmál og svo bara vindir það upp á sig eins og snjóbolti sem veltur niður fjallshlíð og verður svo að einhverju ultramega snjóflóði og flóðið umbreytir öllu!

Vandamál - kvíði - svefnleysi - skömm

Hvað er hægt að gera?

Eflaust margt hægt að gera svo sem. Ég leitaði mér hjálpar og talaði og talaði og talaði. Opnaði mig um það sem ég var að hugsa, sagði hlutina upphátt - þó þeir væru fáránlegir. 

Núna er litla Ingó að verða 5 mánaða. Eftir allan þennan tíma, að kvíða fyrir hverri gjöf, sem var btw á 2 tíma fresti hjá konu sem mjólkar ekki nóg, er ekki gott. Að þurfa að borða kolvetni í tonnatali og að þurfa að drekkja sér í vatni og malti á hverjum degi er þreytandi. Að mega varla lyfta upp fjarsteringu án þess að missa mjólkina er óþolandi! Ingibjörg er með svo rosalega mikið bakflæði í vinstra nýranu og læknirinn hennar segir að hún geti auðveldlega fundið til þegar hún liggur í hinum ýmsum stellingum. Þegar hún pissar fer ekki allt pissið niður heldur upp í vinstra nýrað hennar. Vinstri nýrnaleiðarinn er eins og garðslanga, löng og víð og stundum myndist þrýstingur. Einnig telur hann að hún fái blöðrubólgu, sem betur fer ekki meira en það þó. Því ekki viljum við að hún fái sýkingu í nýrað sitt. Elsku stelpan .. svooooo dugleg og sterk.

Ég fór því vestur til mömmu fyrir páskana og fékk aftur klapp á bakið og dass af hvatningu. Núna var kominn tími á næsta skref. Skref sem mig langaði svo lengi að taka en skammaðist mín heiftarlega til að stíga. Því brjóstagjöf er einhvernveginn "da shit" í þessu samfélagi, það besta. 3 erfiðir dagar tóku við þar sem aðrir sáu um að reyna að koma pela ofaní barnið mitt. Ég hélt fyrir eyrun, reyndi að gera eitthvað annað á meðan, fór út í göngutúr. Mig langaði bara að hætta við allt saman. Mamma hélt áfram að hvetja mig og segja mér að gefast ekki upp. 

BAMMMMMMM - eftir þessa þrjá daga fór dóttir mín að elska þennan pela. Gleðin á heimilinu er ólýsanleg, hjá mömmunni, barninu og auðvitað pabbanum sem fær núna að deila þessari yndislegu stund með barninu sínu. Að gefa barninu sínu pela er ótrúlega góð tilfinning og í mínu tilviki svo miklu fallegri og betri en að gefa henni nokkurtíman brjóst. Núna get ég borðað það sem ég vil, hreyft mig og gengið í brjóstahöldurum og bolum sem henta mér betur. Ég get skroppið frá, fengið samfleytan svefn og deilt þessari "ábyrgð" með betri helmingnum mínum. Mér er farið að líða mun betur og er farin að íhuga að hætta á lyfjum sem ég byrjaði á fyrir tveim mánuðum. Lyf sem hjálpuðu mér að fúnkera og komast í gegnum hvern dag fyrir sig. 

Tilgangurinn

Tilgangurinn með þessu langa bloggi er ekki aðeins að afsaka/útskýra bloggleysið undanfarið heldur líka til að segja við konur sem eru að eignast sitt fyrsta barn þetta:

1.) Maður leitar oft að endalausum ráðum, sem er allt í lagi. En það er líka nauðsynlegt að treysta á það sem maður telur sjálfur að sé rétt. 

2.) Ekki vera svona stupid eins og ég og vera upptekin af því sem öðrum finnst. 

3.) Ef þér líður ekki vel - segðu einhverjum frá því. Segðu allt sem þú ert að hugsa upphátt (jafnvel þó það sé jafn fáránlegt og að vilja skila barninu eða að barnið þitt hati þig!)

4.) Ef þér líður ekki vel, ef þú þarft að leita þér hjálpar - ekki skammast þín fyrir það.

5.) Mundu að barnið þitt var sent til þín af ástæðu og að þú ert langbesta mamman sem barnið mun nokkurn tíma geta fengið.

6.) Dagurinn sem barnið þitt fæddist var ekki bara fæðingardagur þess. Þann dag fæddist einnig móðir. En sú fæðing tekur án efa mun lengri tíma en fæðing barnsins því það tekur tíma fyrir hjarta manns að stækka. Það tekur tíma fyrir mann að láta alla sjálfselsku og ótta hverfa. Það tekur tíma að finna og gera pláss fyrir fórnir og endalausa ást. 

7.) Þú ert að standa þig vel!

Sigríður Etna<3